به نظرم باید یکی باشه هر وقت دلت گرفته بود بتونی بری بهش پیام بدی.منظورم از اونایی نیست که حوصله ات سر میره میگی برم باهاش حرف بزنما نه،منظورم اون ادم یا ادماییه که وقتی حس میکنی کسیو نداری،وقتی حس تنهایی میاد سراغت میتونی بهش زنگ بزنی هر چی دوست داری بگی و نگران این چرت و پرتا نباشی که بگه سرم شلوغه،نگران نباشی حرفتو جای دیگه بزنه،نگران نباشی از حرفات سواستفاده کنه و کلا از این دغدغه های مسخره نداشته باشی،یکی باشه هر چی دوست داری بگی اونم فقط گوش کنه.
شبا رو دوست ندارم اکثرا وقتی تاربک میشه حالم خوب نیست.همیشه یه حس تنهایی ای دارم،یه خلا ای که پر نشده،اون جای خالی شبا مثل یه همه‌چیز خوار میاد و همه قشنگی هامو میخوره و تنهام میکنه.شرایط بیرونی و خانوادگیم هم باعث شده این حسه بیشتر بشه.کرونام که بدترش کرده.
تو برنامه ای که برای خودم دارم وضع از اینم قراره خراب تر بشه صبح تا غروب کار و شبام تنهایی و کارای فردارو کردن.این وسط فقط یه نیم ساعت یه ساعت یکیو میخوام بشینیم باهم حرف بزنیم،بگم چی شده و چی نشد امروز.ندارم این آدمه ولی دوست دارم پیداش کنم.
همیشه فکر میکردم آدم کم حرفیم،دوست ندارم زیاد حرف بزنم و درونگرام
ولی وقتی چند تا چت رو میخونم میبینم که چه قدر مشتاقم به حرف زدن و چه قدر زود همه رو دوست میپندارم نمیدونم چرا همیشه فکر میکردم حرف زدن رو دوست ندارم.
خیلی دارم کلمات و جملات تکراری‌ای رو مینویسم ولی اینکه حتی یه کانتکت و مخاطب ندارم که الان بتونم برم بهش پیام بدم یا زنگ بزنم و بگم سلام،خوبی؟ و بعدش بدون دغدغه و استرس باهاش حرف بزنم قلبم رو ترک میده.
